کجا بنویسم اینهمه حرفهای عاشقانه را! چگونه ابراز کنم اینهمه احساسات عاشقانه را! نمیخواهم دیگر بر روی کاغذی بنویسم که میسوزد ، پاره پاره میشود ! نمیخواهم دیگر بر روی کاغذی بنویسم که روزی دور انداخته میشود! اینهمه نوشتم ، اینک کجاست عاشقانه هایم؟ تو ندیدی قطره های اشکم را بر روی صفحه کاغذ ، تو ندیدی راز درونی قلبم را درون عاشقانه هایم! تو فقط خواندی و گفتی همه حرفهایت تکراریست ! تو فقط خواندی و گفتی اینها همه خیالیست ! آنگاه که عاشقانه هایم را خواندی ، آنها را دور انداختی !  کاغذ دفترم که سوخت انگار که دلم سوخت ، تو ندانستی که حرفهای دلم را با دلی پر از خون نوشته بودم ! کجاست عاشقانه هایم ، هنوز در پی آنها هستم ! خاطرات زندگی ام همه آنجا بود ! قلمی که دیگر یاری نمی کند مرا ، قلمی خسته ، تا امروز نیز به امید من جوهرش به کاغذ نشسته ! قلمی نا امید ، قلبی شکسته ، کجاست عاشقانه هایم؟ همه آنها مثل خاکستر بر زمین نشسته !